در مدرن‌ترین موتورهای امروزی، بنزین مستقیماً به سیلندرهای نزدیک به قسمت بالای تراکم تزریق می‌شود.   (سایر موتورها هوا و سوخت را در طول کورس مکش از قبل مخلوط می‌کنند.) در هر صورت، درست قبل از رسیدن پیستون به بالای مسیر خود که به عنوان نقطه مرگ بالا شناخته می‌شود، شمع‌ها مخلوط هوا و سوخت را مشتعل می‌کنند.
انبساط حاصل از گازهای داغ و سوزاننده، پیستون را در جهت مخالف (پایین) در حین حرکت احتراق هل می‌دهد.  این ضربه‌ای است که چرخ‌های ماشین شما را به چرخش در می‌آورد، درست مانند زمانی که پدال‌های دوچرخه را به سمت پایین فشار می‌دهید.  هنگامی که سکته احتراق به نقطه مرگ پایین می‌رسد، دریچه‌های اگزوز باز می‌شوند تا گازهای احتراق از موتور خارج شوند (مثل سرنگی که هوا را خارج می‌کند) با بالا آمدن دوباره پیستون.  هنگامی که اگزوز خارج می‌شود – قبل از خروج از عقب خودرو از طریق سیستم اگزوز خودرو ادامه می‌یابد – دریچه‌های اگزوز در نقطه مرگ بالا بسته می‌شوند و کل روند دوباره از نو شروع می‌شود.

در یک موتور خودروی چند سیلندر، چرخه سیلندرهای منفرد از یکدیگر منحرف شده و به طور مساوی فاصله دارند تا ضربات احتراق به طور همزمان رخ ندهد و موتور تا حد امکان متعادل و صاف باشد.

اما همه موتورها یکسان ساخته نمی‌شوند.  آن‌ها در شکل‌ها و اندازه‌های زیادی وجود دارند.  بیشتر موتورهای خودرو، سیلندرهای خود را در یک خط مستقیم، مانند چهار سیلندر خطی، قرار می‌دهند، یا مانند یک V-6 یا یک V-8، دو دسته سیلندرهای خطی را در یک چرخش ترکیب می‌کنند.  موتورها همچنین بر اساس اندازه یا جابجایی آن‌ها که حجم ترکیبی سیلندرهای یک موتور است، طبقه‌بندی می‌شوند.