در مصاحبه اخیر با ازرا کلاین از Vox، تا-نهیسی کوتس، روزنامه‌نگار و نویسنده، استدلال کرد که متفکران و نویسندگان واقعا باید از توییتر خارج شوند.
این نقد رسانه ۱۴۰ شخصیتی یا حتی کیفیت گفتمان شبکه‌های اجتماعی در عصر اخبار جعلی نبود.
این فراخوانی بود برای پشت سر گذاشتن (تحریم) سر و صدا.
برای کوتس، تولید ایده‌های خوب و محصولات با کیفیت به چیزی بسیار نادر در زندگی مدرن نیاز دارد: سکوت و آرامش.
او در شرکت خوب و معتبری مشغول به کار است. جی کی رولینگ نویسنده، والتر ایزاکسون زندگی‌نامه‌نویس و کارل یونگ روان‌پزشک، همگی شیوه‌های منظمی برای مدیریت جریان اطلاعات و پرورش دوره‌های سکوت عمیق داشته‌اند. ری دالیو، بیل جورج، جری براون فرماندار کالیفرنیا و تیم رایان نماینده کنگره اوهایو نیز دوره‌های سکوت ساختاریافته را از عوامل مهم موفقیت خود توصیف کرده‌اند.
مطالعات اخیر نشان می‌دهد که صرف زمان برای سکوت، سیستم عصبی را بازیابی می‌کند، به حفظ انرژی کمک می‌کند و ذهن ما را برای سازگاری و پاسخگویی بیشتر به محیط‌های پیچیده‌ای که بسیاری از ما اکنون در آن زندگی، کار و فعالیت می‌کنیم، مهیا می‌کند. ایمکه کرست از دانشکده پزشکی دوک اخیرا دریافته است که سکوت با رشد سلول‌های جدید در هیپوکامپ، منطقه کلیدی مغز برای یادگیری و حافظه مرتبط است. پزشک لوسیانو برناردی دریافت که دو دقیقه سکوت بین قطعات موسیقی تثبیت کننده‌تر از موسیقی‌هایی است که به عنوان «آرام بخش» طبقه‌بندی می‌شوند،
اما پرورش سکوت فقط به خاطر مهلت گرفتن از حواس پرتی پچ پچ‌های اداری یا توییت‌ها نیست. سکوت پایدار واقعی، به گونه‌ای که تفکر روشن و خلاق را تسهیل می‌کند، گفتار درونی و همچنین بیرونی را آرام می‌کند.
این نوع سکوت مختص آرام کردن رفلکس‌های ذهنی است که معمولاً از یک شهرت محافظت می‌کند یا یک دیدگاه را ترویج می‌کند. این نوع سکوت در واقع مرخصی موقت از یکی از اساسی‌ترین مسئولیت‌های زندگی است: فکر کردن به آنچه باید گفت.
همانطور که هال گرگرسن در مقاله اخیر HBR می‌نویسد، ایجاد سکوت، «شانس شما را برای مواجهه با ایده‌ها و اطلاعات جدید و تشخیص سیگنال‌های ضعیف افزایش می‌دهد.» وقتی دائماً در دستور کار شفاهی متمرکز هستیم – بعد چه بگوییم، چه چیزی بنویسیم، چه چیزی بعد توییت کنیم – ایجاد فضا برای دیدگاه‌های واقعاً متفاوت یا ایده‌های کاملاً جدید دشوار است. رفتن به حالت‌های عمیق‌تر گوش دادن و توجه سخت است. و در آن حالت‌های عمیق‌تر توجه است که ایده‌های واقعاً بدیع یافت می‌شوند.
حتی افراد فوق‌العاده پرمشغله نیز می‌توانند دوره‌هایی از زمان‌های آرام و سکوت را بگذرانند. در اینجا چهار ایده عملی وجود دارد:
- جلسات را با پنج دقیقه زمان بی‌صدا هدف‌گذاری کنید. اگر بتوانید در دفتر را ببندید، به یک نیمکت پارک پناه ببرید، یا یک مخفیگاه آرام دیگر پیدا کنید، ممکن است با درگیر شدن در یک تمرین مراقبه یا تأمل بی‌صدا، ریست و بازیابی را انجام دهید.
- یک بعدازظهر ساکت در طبیعت بگذرانید .در فضای باز باشید تا تلفن را کنار بگذارید و به یک گردش ساده دو یا سه ساعته در طبیعت بروید. در تجربه خود ما و بسیاری از مشتریان ما، غوطه ور شدن در طبیعت می تواند واضح ترین گزینه برای بهبود ظرفیت های تفکر خلاق باشد. هنری دیوید ثورو به دلیلی به جنگل رفت.
- روزه رسانه ای بگیرید. ایمیل خود را برای چندین ساعت یا حتی یک روز کامل خاموش کنید، یا سعی کنید از اخبار و سرگرمی ها «روزه» بگیرید. در حالی که ممکن است هنوز سر و صدای زیادی در اطراف وجود داشته باشد – خانواده، مکالمه، صداهای شهر – می توانید با استراحت دادن به بخش هایی از ذهن خود که با تعهدات کاری پایان ناپذیر مرتبط هستند و ردیابی رسانه های اجتماعی یا رویدادهای جاری از مزایای واقعی برخوردار شوید.
- بیخیال شوید و یک خلوت مراقبه را امتحان کنید: حتی یک عقب نشینی کوتاه مسلماً ساده ترین راه برای روی آوردن به سمت گوش دادن عمیق تر و بیدار کردن شهود است. اندرو سالیوان روزنامه‌نگار، اخیراً تجربه خود را در یک خلوت خاموش به عنوان “نهایت سم زدایی” توصیف کرده است. به قول خودش: «تنفسم کند شد. مغزم آرام گرفت… »
صدای دنیا داره بلندتر میشه اما سکوت هنوز قابل دسترس است – فقط برای پرورش آن تعهد و خلاقیت لازم است.
